Ik was betrokken bij de voorbereidingen van het jubileum van Vrouw en Vaart, het emancipatiecentrum van Amsterdam Nieuw-West. Tijdens de dag zelf had ik geen taken, behalve het afleveren van de jubileumprogrammaboekjes die we in de dagen daarvoor hadden geproduceerd. Dat afleveren was echter wel in het draaiboek opgenomen met de naam Ronald erachter.
Datzelfde draaiboek was ook onder andere naar de wethouder van onderwijs met dezelfde voornaam gestuurd. Ook hij zou naar het jubileum gaan en ook zonder taken. Het gebruik van uitsluitend voornamen in draaiboeken is ernstig af te raden. Hoewel het natuurlijk wel onverwachte openingen kan geven voor een mooie kennismaking. En dat gebeurde ook.
Direct al bij aankomst op de locatie van het jubileum voelde je dat dit een bijzondere bijeenkomst zou worden. De dames van Zina Beauty Verhalen Salon zorgden voor een traditioneel onthaal. Vervolgens waren er toespraken en er was een forum waar deelnemers vertelden wat Vrouw en Vaart voor hen betekent. Er waren wethouders, een ex-wethouder, de voorzitter van de Raad en heel veel vrouwen die in meer of mindere mate bij het emancipatiecentrum betrokken zijn. Dit alles in een prachtig decor met high-tech streaming van zaal naar zaal, heerlijke hapjes en drankjes.\n\nIk kwam dan ook al snel in de verleiding om via het gastaccount van Facebook de gebeurtenissen live te verslaan met korte berichtjes en foto’s. Ik zag ook dat mensen dit leuk vonden. Sommige daarvan waren verhinderd en konden niet zelf aanwezig zijn. Door de liveblog waren zij er zo ook virtueel bij.
Maar zij en velen anderen hebben wel de afsluiting gemist die je eigenlijk live zou moeten hebben meegemaakt. Een prachtige voordracht van Zina Beauty Verhalen Salon waarin vooral de zin: “Mag ik uw snor harsen voor uw verhaal?” nog steeds ieder uur door mijn hoofd maalt. Wat je toch allemaal met verhalen kan doen. Dank voor de uitnodiging om bij dit jubileum te mogen zijn!
De gevolgen van de nieuwe online economie houden me al enige tijd bezig. Het verdwijnen van winkels uit het straatbeeld heeft grote invloed op de sociale infrastructuur. Natuurlijk zijn er recente voorbeelden zoals afgelopen januari de aangekondigde sluiting van 65 filialen van de Schoenenreus en eerder ook al met eenzelfde soort aankondiging van Macintosh. Maar de trend is al jarenlang gaande met het verdwijnen van veelal kleinere familiewinkels uit dorpen, het verdwijnen van postkantoren en agentschappen, de winkel aan huis, banken en het verdwijnen van de bakker, slager en groenteboer in zowel kleinere als grote dorpen en steden. Tenslotte, zo wordt gezegd, wil het merendeel van de consumenten nu eenmaal op één adres terecht en komt in de supermarkt uit. One-stop-shopping, joepie!\n\nIn deze anonieme omgevingen is alles erop gericht om je zo snel mogelijk weer naar de kassa te leiden. We willen namelijk niet zoeken of in een leeg schap grijpen en het is wel zo fijn als de populaire producten op ooghoogte liggen en additionele producten (anderen kochten dit ook) er vlakbij in de buurt. In sommige supermarkten hoef je niet langs een kassa waar een kassamedewerker je nog een goedemiddag wenst, maar scan je zelf. Natuurlijk speelt men in op de behoefte van consumenten maar de vraag is waar dit allemaal toe leidt. Zijn we tevreden omdat we snel boodschappen kunnen doen of zijn we een ervaring rijker? Er beginnen zich voor mij steeds meer parallellen af te tekenen tussen dit soort offline en online omgevingen waar de mate van tevredenheid of shopexperience vooral afgemeten wordt aan de efficiency en snelheid (en soms het ultieme genot van een aanbieding) waarmee je goederen of diensten volledig anoniem in bezit kunt krijgen.\n\nDe vraag is of we dit moeten willen. Moeten we willen dat lokale winkels uit het straatbeeld verdwijnen en genieten we echt van een uniform winkelaanbod waarin men zich voorstaat op het aantal artikelen dat men verkoopt voor de laagste prijs. Zijn dit de plekken waar we graag terug willen komen, zoals je weleens op vakantie ervaart? Gaan we willen dat er leegstand komt in winkelstraten omdat we het ook online kunnen kopen? Gaan we graag naar kantoor waar om ons heen een kwart leeg staat? De sociale infrastructuur verandert in onze relaties met nieuwe sociale media maar verandert ook in de wereld buitenshuis. En zullen we op termijn nog datgeen wat we zelf buiten ervaren delen op de sociale media als er buiten weinig te ervaren valt?\n\nHet klinkt allemaal wat somber maar het is juist deze waarneming die ruimte voor nieuwe kansen schept. Onlangs kwam ik sinds lange tijd op de markt, een fenomeen dat onze kinderen eigenlijk helemaal niet kenden. Dat realiseerde ik me toen ik ze vertelde dat ze op de markt vroeger altijd hun best deden om met luide keel bloemen aan de man te brengen. En ja hoor, het bestaat nog steeds: “De laatste bloemen, drie bossen voor een tientje!….En voor u mevrouw zevenvijftig!” Ik zag een lach doorbreken op het gezicht van onze jongens, tsjonge wat ging het tekeer. En bij thuiskomst was het precies dit wat ze het leukst vonden van de hele dag. Een ervaring rijker!\n\nDit weekend kwam ik twee keer een artikel in de krant tegen over de markt. Een over de markt in het teken van De Smaak van de Streek in Amersfoort en één over een nieuwe formule van Jumbo in Breda, een megajumbo waar je boodschappen kunt doen maar waar ook tientallen koks voor je kunnen koken. Dit concept heeft een regionale aantrekkingskracht en je kunt hier voelen, proeven, beleven en ervaren. En ja, je kunt er ook boodschappen doen. Het is aan de bedenkers en uitvoerders om hier een ervaring te creëren die de moeite waard is om te beleven en terug te komen. Voor een nieuw evenement komt menigeen wel uit zijn stoel en ook ik ben benieuwd en bereidwillig om als buitenregionaal consument de markt eens te bezoeken. Tenslotte doen we dit ook op vakantie tijdens een bezoekje aan de lokale markt waar de kracht van de markt je echter grotendeels ontgaat omdat het specifieke taalgebruik toch behoorlijke kennis van taal en cultuur vergt. De markt van Bangkok of Bazar in Istanbul zijn in dat opzicht weer een heel andere belevenis omdat de omvang, sfeer en het aanbod van “lokale” producten hier overweldigend zijn. Het ontbreken van de taalkennis in dat opzicht is van minder belang voor de ervaring. De vraag is echter of het concept van Jumbo zal uitgroeien tot een “every day in a lifetime experience” of een “once in a lifetime experience”. Als het maar een experience is.\n\nHet woord “markt” is hoe dan ook van oudsher een trekker geweest en dat zal bij de Jumbo in Breda niet anders zijn. En hebben we dan ook al geprobeerd het fenomeen markt te gebruiken om een nieuwe sociale infrastructuur te creëren in de strijd tegen winkelleegstand en -wegtrek uit kleinere en grotere dorpen en steden? Misschien wel, ik ben geen kenner op dit gebied maar ik zou graag een gevarieerd, toegankelijk en sociaal netwerk op winkelgebied willen zien. De lege plekken en de leegte vullend. Een infrastructuur die mensen weer in contact met elkaar brengt en ertoe bijdraagt dat sociaal isolement afneemt. Een infrastructuur die een ervaring biedt, een echte ervaring waar taal en cultuur mensen bij elkaar brengt. Dat kan alleen met een aanbod dat frequent bezocht wordt zoals een bakker, slager of groenteboer. De tijd lijkt er rijp voor. Maar hoe maak je als bakker, slager of groenteboer nu een ervaring waar mensen graag even heen gaan? Dit filmpje van een van oorsprong eenvoudige viswinkel ligt al tijden bij mij te wachten om gedeeld te worden en het geeft een idee van wat ik bedoel:\n\n\n\nDe winkel is een attractie en er is een organisatie uit ontstaan die wereldwijd bedrijven helpt om succesvol te worden. Het concept leunt op vier pijlers:\n
\n
Play
\n
Make their day
\n
Be there (pay attention)
\n
Choose your attitude
\n
\nAch, het is in feite natuurlijk heel simpel maar je moet het maar doen en zorgen dat iedereen meedoet. Daarom geloof ik ook dat de nieuwe bakker, slager en groenteboer er zullen komen, wijkgericht en als onmisbaar element van de nieuwe sociale infrastructuur, mogelijk in de gedaante van een markt. Je zou zomaar je spullen kunnen stallen in een leegstaand winkelpand en je kraam op straat zetten. Permanent. In grote steden zie je die nieuwe bakkers al opstaan. Maar ook in kleinere dorpen en kernen moet nagedacht worden over de nieuwe sociale infrastructuur en het beheer ervan. Het ontstaat niet vanzelf maar verdwijnen kan het zomaar.\n\nWordt vast vervolgd!
De afgelopen week stond geheel in het teken van social media. Op dinsdag hadden we een interessant gesprek met een directeur van een overkoepelend orgaan van ondernemers. Deze was zeer geinteresseerd in de social community zoals we deze op www.bureau-nieuw-organiseren.nl/dewerkplaats hebben gebouwd. We zullen in een pitch en presentatie gaan offreren.\n\nOp woensdag hadden we een telefoongesprek met een ondernemer die zoekt naar vernieuwing. Deze ondernemer ondervindt drempels om actief nieuwsberichten en wijzigingen op de website door te voeren, simpelweg door afhankelijkheid van een websitebouwer. Laat staan om eenvoudig filmpjes op de site te plaatsen of automatische koppelingen te maken met LinkedIn, Twitter en andere relevante Social Media. Binnenkort zitten we om de tafel en bespreken we de mogelijkheden.\n\nOp vrijdag namen we deel aan het event De Werkplaats in de creatieve fabriek in Hengelo. Hierin vonden we steeds meer bevestiging van de rol die social media spelen en de veranderingen die deze teweeg kunnen brengen op organisatorisch en maatschappelijk niveau. Op de terugreis werden we gebeld door een relatie van een relatie die zeer geinteresseerd was in de toepassing van social media in zijn business plan. Over anderhalve week gaan we in gesprek.\n\nUit alles blijkt dat open source en alle mogelijkheden van social media enorme kansen biedt voor bedrijven en organisaties. En om de link tussen beide maar te leggen: investeer in sociaal kapitaal met behulp van social media. Dat was de boodschap die tijdens het event De Werkplaats in Hengelo continu door ons hoofd speelt.\n\nOm te beginnen hebben we vandaag een Hyve aangemaakt voor een voetbalteam. Zodat ouders en misschien ook wel andere familieleden het plezier van hun kinderen of kleinkinderen nog eens kunnen bekijken via filmpjes en foto’s. En praktisch hebben we er een twitteraccount aan gekoppeld. Dan kunnen we eenvoudig altijd en overal op de hoogte blijven van afgelastingen zonder op teletekst te hoeven kijken. Mooi hè?!
Fruitmand bezorgen? Dat kan ook 2.0. Het alternatief op een fruitmand bezorgen is een Blik Beterschap bezorgen. Customedia bedacht het concept Groeten uit Blik, een webwinkel voor bedrijven die een zieke collega of relatie iets anders willen sturen dan een fruitmand.\n\nCustomedia is verantwoordelijk voor het hele concept. U leest er meer over onder onze projecten.
\n\nVoor het project Galerijgesprekken.nl verzorgden wij de website en de webteksten. Op de website zijn koppelingen gelegd met social media en kunnen geinteresseerden zich inschrijven voor Galerijpost, de nieuwsbrief van Galerijgesprekken.nl. Daarnaast zijn er video-interviews gehouden met bewoners en opdrachtgevers. Ook deze filmpjes zijn op de website te vinden door middel van een koppeling met videokanaal Vimeo.\n\nIn een portiek– of galerijcomplex wonen bewoners bovenop elkaar. En juist daar heerst vaak anonimiteit en vaak zelfs angst om iets van elkaar te vragen. De woonomgeving kan verloederen tot niemand er meer wil wonen. Galerijgesprekken.nl zorgt ervoor dat mensen weer met plezier kunnen wonen tussen begane grond en… zevende hemel.\n\nNB. Het project is inmiddels afgerond en niet meer online.\n\n
\n\nVoor Vrouw & Vaart, ontwikkelingscentrum voor vrouwen in Amsterdam Osdorp, lanceerden wij een compleet nieuwe website gebaseerd op een zogenaamde magazine stijl. Het vrouwencentrum kondigt gedurende het jaar steeds weer nieuwe activiteiten en cursussen aan. Door middel van een koppeling met Twitter worden nieuwe berichten automatisch via Twitter verspreid. Ook kunnen geïnteresseerden via een RSS feed op de hoogte blijven van het aanbod. Op deze manier is Vrouw en Vaart niet alleen het voorbeeld van een fysieke community voor vrouwen gericht op empowerment, maar heeft nu ook mogelijkheden om online de community uit te breiden.
Op www.reisblogs.nl pionieren we met social media en social communities. Het weblog bestaat al jaren om te testen met zoekmachineoptimalisatie. Het belang van een goede url is nog steeds zichtbaar wanneer u zoekt op reisblogs.\n\nOnlangs hebben we het weblog omgebouwd tot social community. Reizigers en vakantiegangers kunnen hier een eigen weblog aanmaken en hun ervaringen bijhouden. En natuurlijk linken met anderen die dezelfde interesses delen. Inloggen kan via Twitter, LinkedIn, Hyves, etc.
Waarom heeft u eigenlijk geen eigen social community? Customedia zorgt ervoor. Een bureau dat weet wat er speelt en hoe u de verbinding tussen mensen kan leggen. In uw eigen community maar ook via andere social media zoals Twitter, LinkedIn, Hyves en vele andere social media. Een mooi voorbeeld is De Werkplaats van Bureau Nieuw Organiseren. Een online omgeving die in een recordtijd is opgezet en gaandeweg verder ontwikkeld wordt. Het is tenslotte een werkplaats. De Werkplaats heeft inmiddels zijn dienst bewezen en is niet meer actief.
Direct al bij aankomst op de locatie van het jubileum voelde je dat dit een bijzondere bijeenkomst zou worden. De dames van Zina Beauty Verhalen Salon zorgden voor een traditioneel onthaal. Vervolgens waren er toespraken en er was een forum waar deelnemers vertelden wat Vrouw en Vaart voor hen betekent. Er waren wethouders, een ex-wethouder, de voorzitter van de Raad en heel veel vrouwen die in meer of mindere mate bij het emancipatiecentrum betrokken zijn. Dit alles in een prachtig decor met high-tech streaming van zaal naar zaal, heerlijke hapjes en drankjes.\n\nIk kwam dan ook al snel in de verleiding om via het gastaccount van Facebook de gebeurtenissen live te verslaan met korte berichtjes en foto’s. Ik zag ook dat mensen dit leuk vonden. Sommige daarvan waren verhinderd en konden niet zelf aanwezig zijn. Door de liveblog waren zij er zo ook virtueel bij.
